قبس

وقتى که من، دل از دنیا بیرون فرستاده باشم، هر کارى که در دنیا بکنم الهى است؛ چه بخورم، چه بخوابم، چه بنشینم و چه دعوا کنم و فحش بدهم و اگر دل از دنیا بیرون نفرستاده باشم، هر کارى بکنم دنیایى است، چه نماز بخوانم و روزه بگیرم و چه عرفان و کلام قدیم و جدید بگویم، همه ‏اش به این دنیا برمى ‏گردد. این بسط وجودى‏ من است که من را از این دنیا بیرون مى ‏برد.

خط انتقال معارف، ص35.